Više svjetla! Više zraka!

            Čak i ispod vedra neba

 

 

                Kažu da nam uvijek treba

                I sreće i smijeha više,

                Da ne plače i uzdiše

                Čovjek ispod vedra neba.

                Mnogi više smijeha žele,

                A ne suze niza lice,

                Da se ljudi povesele,

                Skrenu s uske stranputice.

 

                Tko u vedro neba gleda

                Nadajuć se boljoj kobi,

                Neka nikad, nikad ne da

                Da mu tuga nade zdrobi.

 

                Od tuge se čelo mršti,

                Redaju se nove bore

                Mjesto da mu radost pršti,

                Da se nove nade stvore.

 

                Ljudi znaju i svjedoče,

                Kad umorni od sna lažna

                Po neravnu putu kroče,

                Da je svaka stopa važna,

 

                Da svak svoju sreću kuje

                I kad za nju propitkuje

                Bilo zvijezde, bilo sanje,

                Dragog Boga – svjetlo danje!

       

                Više svjetla, zraka više

                Čak i ispod vedra neba

                Čovjek treba

                Pa i kada već izdiše!

 

Malkica Dugeč, 27. 4. 2017.