Pogled u vitrinu

            Tu je barjak

 

 

                Tu su slike već zaboravljene,

                Sjećanja i uspomene,

                Izblijedjele stvari.

                I spomenar stari.

                Tko za sve to mari?

                Tko za bojovnike

                Od čista olova

                Ponekad upita?

                I tko razglednice

                Sa daleka puta

                Pogleda il' čita?

                Ipak, to je povijest.

                Kakva bješe,

                Kakva i sad jest.

                Tu su golubovi

                I bijeli i plavi.

                Svi od porculana

                Koji, hvala Bogu,

                Gugutati mogu.

                Tu je barjak

                Crven-bijeli-plavi,

                Jer baš tu se

                Povijest štuje, slavi!

                Tu je svakog dana

                Svijeća zapaljena

                I krunica sveta blista.

                Od drveta.

                Tu je slika Sveca.

                Tu, pred svima

                Jedno dijete

                U kolijevci jeca. 

                Tu i Božja Mati

                Put suđeni prati.

                Tu, kraj Blaženika

                Svetog Pape slika

                Na suncu se zlati.

                Tu, pred svima

                Jedna tabla sa Vječnosti stabla

                Blagoslove prima.

                I svjedoči. Stazom vjere kroči.

                Četri vijeka prije Ameriga

                Već hrvatska rodila se knjiga.

                Glagoljica  slavna, plemenita

                Što se piše a i naglas čita.

                Tu su topla sjećanja, intime,

                Tu i srcem zapisano ime.

                I dan smrti a i dan rođenja

                Jednog svetog, dragog snoviđenja.

                Tu je povijest  ljubavi i sanja,

                Uspomena sa praga rodnoga,

                Noćnog bdijenja, ranog ustajanja.

                Tu je mudra sova ispod kućnog krova.

                Sve što bješe i što i sad jest

                U vitrini čista je povijest.

                Tu svoj kutak 

                Svaki predmet ima.

                Tu je vrutak

                Nada i slobode. I proljeća i bijelih zima.

                I sve tu je baš na mjestu pravom:

                Gdje od sanje sve postaje javom.

                Čak i himna Lijepe naše

                Tu odzvanja iz drvene čaše.

                Tu je izvor nada, a možda i kraj.

                Al' još sada

                Za njih ne pitaj!

 

Malkica Dugeč, 16. 10. 2017.