Prevodio je s francuskoga, mađarskoga, engleskoga, češkog i slovenskog jezika
Hrvatski književnik, pripovjedač, pjesnik i prevoditelj Anđelko Vuletić preminuo je u četvrtak navečer, 21. listopada 2021., u 89. godini u Zagrebu. Rođen je 6. veljače 1933. u Zagorcu, zaselku Trebimlje u istočnohercegovačkoj općini Ravno. Pučku je školu završio u Ravnom, gimnaziju u Trebinju, a Filozofski fakultet (književnost) u Sarajevu, Skoplju i Beogradu. Naime, poslije gimnazije u Trebinju, upisuje Filozofski fakultet u Sarajevu (jugoslavistika), gdje na prvoj godini studija biva bačen onkraj brave zbog “antisocijalističke djelatnosti”, nakon čega slijedi petogodišnja zabrana javne djelatnosti i, ne želeći, “na put preko granice”, odlazi u Skoplje, pa u Beograd, gdje završava već ranije započet studij. Vraća se u Sarajevo, i tu ostaje sve do 1993. kada tijekom srpske agresije na BiH dolazi u Zagreb. Dobitnik je Godišnje nagrade Društva pisaca Bosne i Hercegovine 1965. godine za zbirku pjesama Sedam vječnih pitanja i brojnih drugih nagrada i priznanja. Radio je kao nastavnik u Modriči, u Sarajevu na Radničkom univerzitetu “Đuro Đaković” i u tamošnjoj skupštini.
U romanu “Gorko sunce” bavi se tragičnom sudbinom malih ljudi i njihovom zarobljenošću strogim patrijarhalno-plemenskim uređenjem. Provokativan sadržaj obradio je u romanu “Drvo s paklenih vrata”, tematizirajući izopačenost ljudske naravi sposobne okrutno zlostavljati najbliže članove obitelji.
Poetičku promjenu donosi autobiografski roman “Deveto čudo na istoku”, koji je osuvremenjena inačica antičkog mita o Edipu. Romani “Dan hapšenja Vile Vukas” i “Jadi mladog karijeriste” bave se simbolikom i mitskim ozračjem.
Tematski je po strani u Vuletićevu opusu roman “Čudotvorna biljka doktora Engela” čija se radnja zbiva prvih dana Kraljevine SHS, a zamišljen je kao fiktivna autobiografija liječnika opsjednutog izumom lijeka protiv mržnje i zla u ljudima.
Alegorijski roman “Dva hrama, dvije razvaline” priređen za tisak još 1969., bavi se kritikom komunističkog sustava, roman “Nadglednica djevojaka iz Moskve” smješten je u Sarajevo u vrijeme jugoslavenske komunističke represije, “Plamen i slamka” prati intimnu dramu glavnog lika, evocirajući doba velikih ideologija i revolucija, a “Poraz osvetnika”, čija se zbiva u doba opsade Sarajeva 1990-ih, problematizira odnos žrtve i mučitelja.
Vuletićevo pjesništvo često psalmički intonirano, istodobno nadrealistički sklono kalamburima i jezičnim igrama, a teme i motivi kojima je zaokupljen slični su onima iz proznog izričaja – rodni zavičaj, politička i mentalna slika Balkana, rat i ideologija.
Objavio je zbirke “Gramatika ili progonstvo”, “Jedina nada”, “Sedam vječnih pitanja”, “Zmije odlaze s onu stranu svijeta”, “Kraljica puteva”, “Kad budem velik kao mrav”, “Čempresi u zavičaju”, “Križaljka za čitanje sudbine”, “Pčela i metak”, “Tajna večera”, “Čitači vremena”, “Svemirsko ogledalo”, “Vražja igračka” i druge. Pisao je i pripovjetke, glasovita mu je “Strijeljanje ustaše Broza” te drame “Andrija Hebrang” i “Miljenik partije Buharin”.
Prevodio je s francuskoga, mađarskoga, engleskoga, češkog i slovenskog jezika. (z.h.)
