Sve slično, da ne kažem baš potpuno isto, kao u Subotici, Đurđinu, Somboru, Donjem Tavankutu, Čantaviru, Lemešu…
Obzirom na nemjerljive zasluge Bunjevaca u povijesti Vojvodine njihov salašarski običaj „Dužijanca“ proslavlja se u Novom Sadu, glavnom gradu Vojvodine, a ove godine prvi put i u Beogradu.
U Novom Sadu je (25. kolovoza) uz prigodne govore položen vijenac na spomen ploču na zgradi u kojoj je 1918. godine donesena povijesna odluka o prisajedinjenju Banata, Bačke i Baranje Kraljevini Sbiji, a u Beogradu je (27. kolovoza) rečeno da ovaj običaj kao bratskog naroda Bunjevaca treba da slavi cijela Srbija pa će se Dužijanca narednih godina slaviti i u Čačku, Užicu, Nišu…
Građani Novog Sada su, kao i prošle godine, oduševljeno pozdravili učesnike Dužijance uz pitanje zašto se Dužijanca slavi dva puta i zašto prvi put nije položen vijenac na spomen ploču o prisajedinjenju! Na to pitanje nisam mogao odgovoriti mojim novosadskim prijateljima raznih nacionalnosti (budući da je Novi Sad multinacionalna sredina).
A u Beogradu su istaknute povijesne odluke Blaška Rajića i Jaše Tomića te 1918. godine kao predstavnika dvaju naroda koja su uvijek živijela u slozi, bratstvu i jedinstvu (tamo nisam bio).
I u Novom Sadu i u Beogradu je očigledno bilo svečano, veselo i glamurozno, kao na svakoj Dužijanci, a program već svi znamo napamet, pa ćemo prikazati samo nekoliko slika iz Novog Sada i Beograda. Opširnu reportažu o tome možete gledati na RTV2. (vidjeti: https://media.rtv.rs/ostalo/spektar/85452)
Sve slično, da ne kažem baš potpuno isto, kao u Subotici, Đurđinu, Somboru, Donjem Tavankutu, Čantaviru, Lemešu…
